Rzymianie utrzymywali swoją władzę na całym obszarze Morza
Śródziemnego, dzięki świetnie rozbudowanej sieci dróg. Dobrze utrzymane
połączenia lądowe i wodne, pozwalały na szybkie przemieszczenie wojsk w
sytuacji sporów granicznych lub buntów w samym Cesarstwie (znaczenie
militarne). Niezbędne
fundusze na inwestycje związane z drogami, pochodziły od społeczności -
władz cywilnych miast (magistraty) na danym terenie. Do budowy jak i
utrzymania dróg, często wykorzystywani byli żołnierze. Mieli oni za zadanie
dbanie o ich stan.
Nad górnym i środkowym Dunajem, znajdowały się forty legionistów, kasztele i wieże strażnicze połączone w system obrony granic norycko-panońskiego limesu. Znajdowały się tam stacje celne, kontrolujące handel z ludami zadunajskimi i wzdłuż drogi limesowej, tzw. Limesstraße. Z tych naddunajskich rzymskich punktów wyjściowych - Donaulimes, szlaki handlu bursztynem prowadziły kupców nad południowe wybrzeże Morza Bałtyckiego. Wcześniej handel bursztynem oraz wyrobami z niego, odbywał się za pośrednictwem Celtów. Celtowie przystosowywali wynalazki do swoich potrzeb, a umiejętność znajdowania zasobów surowców, ułatwiała funkcjonowanie ośrodków - miejsc handlu i rzemiosła (za prof. T. Baranowskim). Osady te (łac. oppida) tworzyły sieć szlaków intensywnej wymiany handlowej. Prowadziły one między innymi do ujścia rzek Odry i Wisły, oraz do skupisk osadniczych na zachodnim brzegu Zatoki Gdańskiej. Rzymianie z kolei, wykorzystując niektóre z tych lokalnych połączeń, dostosowywali je do swoich potrzeb i po bursztyn nazywany "złotem północy", lub też "bałtyckim złotem", docierali aż na Półwysep Sambijski.
Przykładem drogi dostosowanej
przez Rzymian do swoich celów
jest "Römerweg"
w Warmbad-Villach,
gdzie znajdowała się
norycka osada Santicum.
"W górach trasa była nieraz
wycięta w skałach i tak wąska,
że mógł nią jechać tylko jeden wóz.
(...)
Koleiny są typowe dla górskich
dróg celtyckich."
Wymiana handlowa wzdłuż dróg i szlaków bursztynowych, poprzez przeprawy na linii granicznej Dunaju - Donaulimes, łączyła społeczności oddalone od siebie o setki kilometrów między Adriatykiem i Bałtykiem.
Umocnienia nad górnym i środkowym Dunajem w Austrii:
Zeiselmauer i Tulln an der Donau
Niektóre z połączeń
bezpośrednich lub pośrednich - drogi, wzdłuż których odbywała się intensywna
wymiana handlowa, w tym transport i handel bursztynem oraz wyrobami z tego
minerału:
Lentia
Lauriacum Vindobona
Ovilava
Juvavum
Surontio
Ani
Viscellis-Monate
Beliandrum
Magdalensberg
Virunum
Santicum
Ad Tricesimum
Forum Julii
Emona
Nauportus
Aquileia