Rzymianie utrzymywali swoją władzę na całym obszarze Morza Śródziemnego, dzięki świetnie rozbudowanej sieci dróg. Dobrze utrzymane połączenia lądowe i wodne, pozwalały na szybkie przemieszczenie wojsk w sytuacji sporów granicznych lub buntów w samym Cesarstwie (znaczenie militarne). Niezbędne fundusze na inwestycje związane z drogami, pochodziły od społeczności - władz cywilnych miast (magistraty) na danym terenie. Do budowy jak i utrzymania dróg, często wykorzystywani byli żołnierze. Mieli oni za zadanie dbanie o ich stan.

Nad górnym i środkowym Dunajem, znajdowały się forty legionistów, kasztele i wieże strażnicze połączone w system obrony granic norycko-panońskiego limesu. Znajdowały się tam stacje celne, kontrolujące handel z ludami zadunajskimi i wzdłuż drogi limesowej, tzw. Limesstraße. Z tych naddunajskich rzymskich punktów wyjściowych - Donaulimes, szlaki handlu bursztynem prowadziły kupców nad południowe wybrzeże Morza Bałtyckiego. Wcześniej handel bursztynem oraz wyrobami z niego, odbywał się za pośrednictwem Celtów. Celtowie przystosowywali wynalazki do swoich potrzeb, a umiejętność znajdowania zasobów surowców, ułatwiała funkcjonowanie ośrodków - miejsc handlu i rzemiosła (za prof. T. Baranowskim). Osady te (łac. oppida) tworzyły sieć szlaków intensywnej wymiany handlowej. Prowadziły one między innymi do ujścia rzek Odry i Wisły, oraz do skupisk osadniczych na zachodnim brzegu Zatoki Gdańskiej. Rzymianie z kolei, wykorzystując niektóre z tych lokalnych połączeń, dostosowywali je do swoich potrzeb i po bursztyn nazywany "złotem północy", lub też "bałtyckim złotem", docierali aż na Półwysep Sambijski.

 

 

  Przykładem drogi dostosowanej

  przez Rzymian do swoich celów

  jest "Römerweg"

  w Warmbad-Villach,

  gdzie znajdowała się

  norycka osada Santicum.
  "W górach trasa była nieraz

  wycięta w skałach i tak wąska,

  że mógł nią jechać tylko jeden wóz.

  (...)

  Te wykute w skałach koleiny

  są typowe dla górskich

  dróg celtyckich."

 

 

 

 

 

Wymiana handlowa wzdłuż dróg i szlaków bursztynowych, poprzez przeprawy na linii granicznej Dunaju - Donaulimes, łączyła społeczności oddalone od siebie o setki kilometrów, między Adriatykiem i Bałtykiem.

 

Umocnienia nad górnym i środkowym Dunajem:

 

 

Wiedeń

 

Zeiselmauer i Tulln

 

Sankt Pölten i Traismauer

 

Mautern an der Donau

 

Pöchlarn - muzeum miejskie Arelape

 

Enns

 

Muzeum miasta Leonding w wieży

 

Pokaż Vindobona - Boidorum, północna granica Cesarstwa Rzymskiego, odcinek pannońsko - noryckiego limesu oraz połšczenia z Aquileia. The Danube Limes in Austria - the border line of the Roman Empire. Donaulimes - die Grenze des Römischen Reiches. na większej mapie

 

Niektóre z połączeń bezpośrednich lub pośrednich - drogi, wzdłuż których odbywała się intensywna wymiana handlowa, w tym transport i handel bursztynem oraz wyrobami z tego minerału:
                                      Lentia    
                                         Lauriacum                          Vindobona

                                Ovilava

           Juvavum
                                           Surontio
                      Ani
                                     Viscellis-Monate

                                         Beliandrum

                                      Magdalensberg
                                     Virunum

                           Santicum

          Ad Tricesimum
                  Forum Julii            Emona
                                      Nauportus
               Aquileia